Yaşam süreci boyunca olumlu olumsuz birçok deneyim yaşarız. Olumsuz deneyimler çeşitli duygusal sorunlar yaşamamıza neden olabilir. Deneyimler bireyin baş edebilme kapasitesinden yüksek olduğunda çeşitli semptomlar göstermeye başlarlar. Bu durumu çocuklar da çok sık yaşarlar. Bazı çocuklar yaşamış olduğu duygusal sorunları kendine yöneltir bazı çocuklar da çevresine yansıtabilir. Örneğin bazı çocuklar tırnak yeme, uykusuzluk gibi belirtiler gösterirken bazı çocuklar öfke patlamaları, karşıt gelme gibi belirtiler gösterebilir.

Çocukların göstermiş olduğu her davranışın bir nedeni vardır. Psikoterapinin amacı yaşanmış olan olumsuz deneyimlerin çocuk üzerindeki olumsuz etkilerini azaltarak, başa çıkma kapasitesini güçlendirmektir. Duygularının ve düşüncelerinin davranışları üzerindeki etkilerini fark eden çocuk güçlendikçe negatif durumlara toleransı artar ve bu durum yaşam sürecini kolaylaştırır.

Çocukların ifade edici dili, kendini açma isteği, ego gücüne göre terapi yöntemini seçmek önemlidir. Travma, kaygı, korku, öfke kontrol problemleri, uyum sorunları, karşıt gelme, takıntılı düşünce ve davranışlar, tırnak yeme, parmak emme, saç yolma, mastürbasyon, alt ıslatma, dışkı kaçırma, tuvalet tutma, uyku sorunları, okul reddi, sosyal beceri zorlukları gibi birçok probleme yönelik psikoterapi yapılmaktadır. Bu süreçte ailenin ve çocuğun yakın çevresinin eş zamanlı olarak yönlendirilmesi gerekir.